ਚੰਨ ਆਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਉੱਚ ਉਠਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇਰਿਕਾ, ਰਾਫਾਏਲ ਅਤੇ ਵਿਵਿਏਨ ਅੱਗੇ ਖੜੇ ਹੋਏ ਹਨ ਜਿਹੜੇ ਅੰਧਕਾਰ ਵਿੱਚ ਫੈਲਦੇ ਹਨ ਜਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਕਾਲੇ ਜਾਦੂ ਦੇ ਫੈਲਾਉਣ ਦੇ ਪਿਛੇ ਅਸਲੀ ਮਾਸਟਰਮਾਈਂਡ ਦੀ ਉਮੀਦ ਹੈ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਛਾਂਵੇ ਨਾਚਦੇ ਹਨ, ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਲੋਭਨ ਦੇ ਰਾਜ ਦੀਆਂ ਗੁਪਤ ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ.

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਖਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋਸ਼ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਰਿਕਾ, ਰਾਫਾਏਲ ਅਤੇ ਵਿਵਿਏਨ ਆਗੇ ਧਾਵਕੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਥੀਆਰ ਚੰਦਨੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਿੱਚ ਚਮਕਦੇ ਹਨ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਨੀਚੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਹਿਲੇ, ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਿਲਾਪਿਤ ਪਵਰਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਿਆ, ਇੱਕ ਊਡਦੀ ਤੂਫਾਨ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ.

ਜਦੋਂ ਯੁਧ ਚਲਦਾ ਹੈ, ਹੱਥੀਆਰਾਂ ਦੇ ਟਕਰਾਉਣ ਨੇ ਇੱਕ ਦਿਲਚਸਪ ਮੈਲੋਡੀ ਗਾਈ ਹੈ. ਹਰ ਮਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿਰਣਯਕਤਾ ਦੀ ਵੱਜ ਦੀ ਹੈ, ਬਹਾਦਰੀ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਦੀ ਇੱਕ ਸੰਗੀਤਮਯ ਸੰਗੀਤ.

ਇੱਕ ਤਰੀਕੇ ਦੇਸ਼ਭਕਤੀ ਦੇ ਮੋਮ ਵਿੱਚ, ਮਾਸਟਰਮਾਈਂਡ ਨੇ ਇੱਕ ਗੁਸਤਾਖ ਜਾਦੂ ਨਾਲ ਕਾਲੇ ਜਾਦੂ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਹੈ. ਧਰਤੀ ਹਿਲੇ, ਅਤੇ ਕਾਲੇ ਮੀਣੀਆਂ ਦੀ ਅੱਗਾਂ ਚ ਮੁਟਿਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਕਰਦੇ ਹਨ.

ਇੱਕ ਊਰਜਾ ਦੇ ਧੂਮਾਂ ਨਾਲ, ਇਰਿਕਾ, ਰਾਫਾਏਲ ਅਤੇ ਵਿਵਿਏਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਿਲੀਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਨੂੰ ਚੈਨਲ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਢਾਲ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ. ਮਾਸਟਰਮਾਈਂਡ ਦਾ ਕਾਲਾ ਜਾਦੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਕੱਠੇ ਬਲਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ.

ਇੱਕ ਵਿਚਾਰ ਦੇ ਮੋਮ ਦੇ ਮੁਹਰੇ ਵਿੱਚ, ਮਾਸਟਰਮਾਈਂਡ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚੁੱਕਣ ਦੀ ਸਿਆਹੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੁਰਦਾ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਤੋੜ ਰਹੀ ਹੈ.

ਮਾਸਟਰਮਾਈਂਡ ਦੀ ਸਰਰੀਰਕ ਸਰਰੀਰਕਤਾ ਨਾਲ, ਕਾਲੇ ਜਾਦੂ ਦੀ ਪਿਆਸ਼ ਵਾਪਸ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਦੁਨੀਆ ਆਪਣੀ ਪੂਰਵਾਨੀ ਚਮਕ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆ ਰਹੀ ਹੈ. ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਯੁਗ ਸਵੇਰਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਆਸ਼ਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਚਮਕਦਾਰ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਵਾਦੀ ਨਾਲ.